تصاویری كه از جاری شدن سیل روز 11 فروردین 1388 در شهرستان قم منتشر شده و بر روی بسیاری از سایت‌های خبری داخلی و بین‌المللی قابل مشاهده است. تمام افرادی كه تاكنون گذرشان به شهر قم افتاده، لابد متوجه خشكه‌رود قم‌‌رود و عرض و عمق نسبتاً قابل توجه آن شده‌اند كه چگونه از مركز شهر عبور كرده و از كنار جوار مرقد حضرت معصومه (ع) و ساختمان حوزه علمیه قم می‌گذرد. آن معبر عریض و نسبتاً عمیق بیش از هر چیز یك واقعیت را نشان می‌دهد؛ واقعیتی كه البته در شمار اصلی‌ترین قوانین حاكم بر مناطق خشك و بیابانی جهان است. این كه حجم رخداد سیل‌های عظیم با میزان قابل توجهی از هرزآب در این مناطق بسیار چشم‌گیر است؛ هر چند كه تعداد و فواصل زمانی وقوع رخداد سیل شاید كم و نسبتاً طولانی باشد. با این وجود، تقریباً تمامی مردم بومی ساكن در قم دست‌كم چند بار شاهد وقوع سیل و طغیان قم‌رود در طول زندگی‌شان بوده‌اند و یا از پدرانشان در این باره شنیده‌اند و این در حالی است كه تاكنون از رودخانه قمرود به عنوان محل تردد و پاركینگ زائران حرم مطهر كریمه اهل‌بیت استفاده می‌شد. چرا كه شواهد گویای این واقعیت است كه خشكه‌رود قم‌‌رود از دیدگاه شهرداری محترم قم و مدیریت شهری یك پاركینگ عمومی و یك منبع درآمدزایی است تا اینكه راهكاری برای پیشگیری از سیلابهایی كه امكان بوجود آمدن آن در هر زمان احساس می شود باشد؛ شگفت‌آور‌‌تر و تأسف‌بارتر آن كه مدیران شهر قم به این هم اكتفا نكرده و بخش دیگری از بستر رودخانه را هم به خیابان تبدیل كرده تا بدین‌ترتیب از گره‌های ترافیكی شهر بكاهند!

در تاریخ آمده است كه در سال 1352 هجری قمری، سیلی بزرگ در شهر قم رخ داد كه منجر به نابودی سه هزار باب منزل مسكونی شد! عجیب است كه پس از گذران نزذیك به 80 سال از آن زمان و با وجود صرف میلیاردها ریال هزینه برای این شهر و پیشرفت دانش مهندسی، همچنان خبرها حكایت از آن دارد كه در سیل 11 فروردین 1388 هم دست كم به 3 هزار باب منزل مسكونی در مناطق یك و دو شهر قم خسارت وارد آمده و افزون بر آن، منازل بسیاری در شهرك پردیسان قم تخریب شده‌اند. افزون بر آن 4 هزار رأس دام تلف شده، 100 رشته كاریز كور شده، اراضی كشاورزی و گلخانه بزرگ كوثر نابود شده و چندین نفر هم كشته یا ناپدید شده‌اند! راستی چرا همزمان با پیشرفت فناوری و افزایش غنای علمی آدمیان، باید شاهد افزایش خسارت ناشی از سیل باشیم؟ و اصلا چرا نعمتی مانند وفور بارش باران را سیل بنامیم و به همین راحتی آن را به حادثه بدل سازیم؟!

امید است این درس تلخ بتواند سبب خیر شده و از این پس عملاً و عمیقاً یاد بگیریم و بپذیریم كه برای دوستی با طبیعت، باید با دوراندیشی های هوشمندانه از قوانین آن پیروی كرد نه اینكه با سهل انگاری های اینچنین، بارش رحمت الهی را به یك فاجعه جبران ناپذیر تبدیل نمود …