موزه «رينا سوفيا» در مادريد پايتخت اسپانيا به تازگي مجموعه از آثار «پابلو پيكاسو» را كه در موزه ملي پيكاسو در پاريس نگهداري مي شود، به نمايش گذاشته است.

پابلو پيكاسو يكي از پركارترين و بانفوذترين هنرمندان قرن بيستم است. او در نقاشي، مجسمه‌سازي، قلم‌زني، طراحي و سفال‌گري هزاران اثر خلق كرده است. او مكتب كوبيسم را به همراه جرجيس براك در ميان نقاشان جا انداخت و فن اختلاط رنگ بر پردة نقاشي را به عالم هنر معرفي كرد. پيكاسو در بيست‌وپنجم اكتبر سال 1881 در مالاگا، شهري در جنوب اسپانيا به دنيا آمد. او فرزند يك نقاش تحصيل كرده به نام خوسه روئيس بلانكو (پدر) و ماريا پيكاسو (مادرش) بود كه از سال 1901 نام خود را به نام خانوادگي مادرش تغيير مي‌دهد. پابلو از همان دوران كودكي به نقاشي علاقه پيدا مي‌كند و از ده سالگي نزد پدرش كه معلم يك آموزشگاه هنري بود. اصول اوليه نقاشي را فراگرفت و دوستانش را با كشيدن نقاشي بدون بلند كردن قلم يا نگاه كردن به كاغذ سرگرم مي‌ساخت. او به همراه خانواده در سال 1895 به همراه خانواده به بارسلونا تغيير مكان داد و در آنجا در آكادمي هنرهاي عالي به نام لالنجا به تحصيل مشغول شد. در اوايل كار، ديدار او از مكانها و گروه‌هاي مختلف هنري تا سال 1899 در پيشرفت هنري اش بسيار تأثيرگذار بود. در سال 1900 ميلادي اولين نمايشگاه پيكاسو در بارسلوناي اسپانيا تشكيل شد. در پاييز همان سال، او به پاريس رفت تا در آنجا مطالعاتي در ابتداي قرن جديد داشته باشد. پيكاسو در آوريل 1904 در پاريس اقامت كرد و در آنجا به وسيله آثار امپرسيونيست خود به شهرت رسيد.

پرتره اولگا در صندلي. در سال 1917. پيكاسو هنگام اقامت در رم با «اولگا كوكلواف»، رقاص روسي آشنا و عاشق او مي شود

پائولو. او فرزند پيكاسو و اولگا بود كه سه سال پس از ازدواجشان يعني در سال 1924 ديده به جهان گشود. پائولو زينت بخش بسياري از تابلوهاي پيكاسو بود

زن در حال مطالعه. سال 1935. پيكاسو طي سالهاي 1934 تا 1937 يكسري نقاشي از زنان در حال مطالعه، در حال نقاشي يا در حال درس خواندن در درون يك اتاق كشيد كه آنها را پشت يك ميز، پنجره يا كنار تابلو نشان مي دهد.

پرتره دورا مار. 1937. دورا مار يك عكاس جوان بود كه چند روزي را در ساحل آبي با پيكاسو گذراند و به معشوق او تبديل گشت.

زني كه گريه مي كند. 1937. تصوير زني را با صورتي بهم ريخته، قطره هاي اشك و چشمهاي كوچك نشان مي دهد كه تحت تاثير تابلوي معروف پيكاسو موسوم به «گرونيكا» در سال 1937 و متاثر از درگيريهاي جنگ داخلي اسپانيا كشيده شده است

ويولن. در سال 1912. با استفاده از كاغذهاي رنگي، نقاشي شده و تكه هاي روزنامه روي كارتن. در اين سالها پيكاسو عناصر ويژه نقاشي خود را تجربه مي كند.

پرتره پيكاسو. اين تصوير در سالهاي 1901 تا 1904 كشيده شده است كه به آن، «دوره آبي» نقاشي پيكاسو گفته مي شود.

تابلوي «ني زن» در سال 1923

مردي با ماندولين (يكي از ابزارهاي موسيقي). كه مربوط به آغاز دوران نقاشي كوبيسم از سوي پيكاسو در سال 1911 است