این درخت ها، همان بائوباب های معروفی هستند که حکایت شان را در کتاب شازده کوچولوی آنتوانت دوسنت اگزوپری خوانده اید. این درخت ها اغلب در افریقا و استرالیا رشد می کنند و برای پرورش، نیاز به مناطق کم ارتفاع دارند.

افسانه هایی که درباره این درختان وجود دارد، می گوید که یکی از خدایان یهود این درختان را که در باغ او روییده بود دوست نداشت بنابراین درختی را از زمین کند و آن را روی دیوار بهشت انداخت اما درخت از بین نرفت و به زمین فرود آمد اما به صورت وارونه در زمین فرو رفت و استوار ماند!

این درختان به شکل عجیبی رشد می کنند و تا ارتفاع 30 متر می رسند. قطر آن ها حدود 11 متر است و این یعنی که آنها غول پیکرترین درختان زمین هستند!

آفریقایی ها به بائوباب هایشان عشق می ورزند. آنها از قدیم بائوباب ها را به چشم سرپناه هایی دیده اند که در دل خود آب ذخیره می کنند و مخزنی از دانه های خوراکی هستند. گفته می شود که این درختان چندین هزار سال عمر دارند و از عجیب ترین درختان دنیا به حساب می آیند. جالب است بدانید که بائوباب های جوان شبیه درختان معمولی هستند اما وقتی عمر آنها به حدود 100 سال می رسد، کم کم ظاهر عجیبی پیدا می کند. تنه درخت شروع به بزرگ شدن می كند و شاخه های نازک و آن به شکلی خشک شده در آسمان می مانند تا آن را به یک درخت وارونه تمام عیار تبدیل کنند.

بائوباب ها در فصل بارانی سال با تمام تنه خود آب جذب می کنند و متورم می شوند. درست شبیه یک اسفنج. اما در فصل های گرم سال رفته رفته از آب خود تغذیه می کنند و باریک تر می شوند. البته به جز خود درخت انسان ها و فیل های تشنه هم از آب آن استفاده می کنند. فیل ها در این زمان با خرطومشان درخت را سوراخ می کنند و چوب نرم و مرطوب آن را می جوند تا آب مورد نیاز بدنشان تامین شود.