پرتقال بزرگ را پنهان نكن
فرافكني ، نسبت دادن غير ارادي رفتار ناآگاهانه خود به ديگران است؛ اين جوري به ما القاء مي شود كه اين ويژگي ها واقعاً در ديگران وجود دارد و نه ما. وقتي درباره احساسات يا بخش هاي غير قابل قبول شخصيت خودمان مضطربيم ، مكانيسم دفاعي وارد عمل مي شود و ما اين ويژگي ها را به عوامل بيروني يا افراد ديگر نسبت مي دهيم. هميشه هم عاملي هست كه حس فرافكني را در ما بر مي انگيزد. برخي ويژگي هاي ناكامل ديگران، ويژگي هايي از ما را كه به توجه نياز دارند تحريك مي كنند و در نتيجه آن چه را كه در خودمان طرد كرده ايم، به ديگران نسبت مي دهيم.
شناخت احساسات مطرود در آينه ديگران
ما فقط آنچه را كه خودمان هستيم، مي بينيم. مي شود به اين پديده به صورت نوعي تبادل انرژي نگاه كرد. تجسم كنيد كه صدها خروجي الكترونيكي گوناگون روي سينه تان داريد و هر خروجي نشانه ويژگي خاصي است. ويژگي هايي كه مورد پذيرش و تاييد ما هستند، در پوش دارند و از اين رو هيچ وقت اتصالي نمي كنند. اما ويژگي هايي كه ما را ناراحت مي كنند و هنوز پذيرايشان نيستيم بار الكتريكي هستند.بنابراين وقتي با كسي روبرو مي شويم كه يكي از اين ويژگي ها را نشان مي دهد، درست مثل اين است كه دو شاخه آنها به ما وصل مي شود، مثلاً اگر ما خشم خودمان را انكار كنيم يا از ان ناراحت باشيم، افراد تند خو را به زندگيمان جلب مي كنيم. احساس خشم سركوب شده ما موجب مي شود، تندخويي اطرافيانمان را ببينيم، زيرا از آن جا كه درباره احساسات دروني به خودمان دروغ مي گوييم، تنها راه پي بردن به اين احساسات مشاهده آنها در ديگران است. وقتي ديگران احساسات پنهان ما را منعكس مي كنند، اين امكان برايمان بوجود مي آيد كه احساسات مطرود خودمان را بشناسيم و باز پس بگيريم . ما به طور غريزي خودمان را از بازتاب ها ي منفي مان كنار مي كشيم. بررسي آنچه برايمان جذاب است، ساده تر از بررسي مواردي است كه ما را دفع مي كنند. اگر از تكبر شما مي رنجم، دليلش اين است كه تكبر وجود خودم را نمي پذيرم. اين مي تواند تكبري باشد كه در زندگي كنوني از خودم نشان مي دهم يا تكبري كه در آينده مي توانم بروز دهم و وجود آن را انكار مي كنم. اگر از تكبر ناراحت مي شوم، بايد با دقت همه جنبه هاي زندگي خودم را بررسي كنم و اين پرسش ها را با خودم طرح كنم : در گذشته كي متكبر بوده ام؟آيا حالا متكبر هستم؟ آيا ممكن است در آينده متكبر شوم؟
هيچ كسي مثل تو نميشه
همه خواسته هاي قلبي شما در انتظار اين هستند كه كشف و ابراز شوند. هرچه شما را برمي انگيزاند ، جنبه اي از خود شماست. درباره نكاتي كه در كسي تحسين مي كنيد، دقيق باشيد و آن را در خودتان بيابيد. اگر آرزو داريد شبيه كسي شويد، به اين دليل است كه اين توان را داريد كه آن چه را مي بينيد، متجلي كنيد. ديپاك چوپرا مي گويد: (( هر خواسته اي، راه و روش برآورده شدن خود را دارد.)) اين يعني ما توان آن را داريم كه آرزوهاي قلبي خود را برآورده كنيم و وجود حقيقي مان را متجلي سازيم. اگر توان انجام كار يا داشتن چيزي را نداشته باشيم آن مورد را حقيقتاً نخواهيم خواست؛ مساله به همين سادگي است!
گوته مي گويد:((اگر بتوانيم آن را تجسم و باور كنيم، مي توانيم به آن دست يابيم!)) بخش دشوار، عبور از ترس هايمان است كه ما را متوقف مي كنند و به ما مي گويند شايستگي و ارزش لازم را نداريم. اما هيچ كس روي زمين مانند شما نيست. هيچكس درست همين خواسته ها، استعدادها و خاطره هاي شما را ندارد. شما تاثير ويژه خود را بر هر چيز داريد و موظف هستيد استعدادهاي بي همتايتان را دريابيد و با روش خاص خود آنها را متجلي كنيد.
انرژي ات را حرام نكن
بيشتر ما از اين كه مورد قضاوت ديگران قرار بگيريم، مي ترسيم. در حالي كه ما اصلاً مجبور نيستيم كه هر چه را كه ديگران درباره مان مي گويند، باور كنيم. اما اگر از آنچه نزديكانمان مي خواهند بگويند هراس داريم ، بايد گوش به زنگ باشيم. بيشتر مردم مي ترسندآن مطلبي را بشنوند كه از آن مي ترسند. در اينجا عملكرد انكار را مي شود ديد.انكار را به صورت تركيبي از حروف اول واژه هاي عبارت اصلاً نبينيد كه انسان رياكاري در نظر بگيريد ما فقط موقعي نگران بازخورد ديگرانيم كه مي دانيم جايي به خودمان دروغ گفته ايم. اگر صادقانه معتقد باشيم كه چيزي كه درباره ما گفته اند واقعيت ندارد ناراحت نخواهيم شد فقط هنگامي ناراحت مي شويم كه خود را فريب مي دهيم و ديگران متوجه اين موضوع مي شوند.
يك لحظه فكر كن كه براي پنهان كردن موردي از خودت و ديگران چقدر انرژي صرف مي كني. يك ميوه مثل يك پرتقال بزرگ را بردار و تمام روز آن را در دستت نگه دار اما نگذار چشمت بهش بيافتد و سعي كن وقتي هم كه با ديگران روبرو مي شوي ، نگذاري آن را ببينند. پس از چند ساعت ببين كه چقدر از انرژي ات صرف اين كار شده است. بدن ما هر روز همين كار را انجام مي دهد. البته آنها فقط با يك ميوه سروكار ندارند، بلكه بايد براي همه آن ميوه هايي كه سعي مي كنيم از خودمان و ديگران پنهان كنيم ، فكري بكنند. وقتي اجازه بدهيد حقايق شما آشكار بشود، آزاد خواهيد شد.آنوقت مي توانيد همه آن انرژي اضافي را براي رشد و تكامل و در راه رسيدن به بالاترين هدف هاي خود به كار ببنديد. هرچه بيشتر رازهاي نهفته داشته باشيم، بيمارتر هستيم. زيرا اين رازها نمي گذارند خود اصليمان باشيم.هنگامي كه با خودمان آشتي مي كنيم، هستي هم در همان سطح آرامش را به ما برمي گرداند و وقتي با خودمان هماهنگ باشيم با همه هماهنگ خواهيم بود.
منبع: روزنامه جام جم(ضمیمه چاردیواری)
